Langs duisters donker
langs duisters donker
ik speelde met
donker maar
verveelde me
met licht ben ik
haar te lijf gegaan
erin gedoken
heb van het
samenzijn
meer dan
intens genoten
want donker
werd duister
kil en gemeen
in ruimtes waar
licht nooit verscheen
verbleef in een
zompige laag
van bestaan zonder
de mogelijkheid
er ooit uit te gaan
geen verlangen
toekomst of hoop
met tijd als dikke
ziekmakende
verstikkende stroop
toch wist ik te vonken
ontsnapte langs
duisters donker
herkende in de tunnel
van licht mijn eigen ik
wil melker
05/10/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-10-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Langs duisters donker’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.