Ons geurorgaan leert spontaan
Het ruikt naar het leven.
Ons geurorgaan leert spontaan.
Iets van frisheid wordt ons gegeven.
Wanneer wij in de volle buitenwinden staan;
bruist het nieuwe leven.
De neus herkent puur.
Scheidt de kwalijke van de welriekende geuren.
Bepaalt op ieders liefdesuur;
of het hart zich opent na al die deuren.
Die keurmeester kleurt de geurengloed.
Vertelt ons hoe iets ruiken moet.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-09-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Informatie bij het gedicht
Schrijver: Willem B. Tijssen
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ons geurorgaan leert spontaan’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.