Hemelsblauw

Willem Bernardus Tijssen

Hemelsblauw als de ogen
van troost. Een blik
doet blozen en zorgeloos
dromen. Als spiegels van
mijn ziel zijn zij als
het water van de zee.
Die mij met de stromen
hebben meegenomen.

Ik vertrouw op die ogen.
Ik vertrouw op het blauw.
Als heldere luchten waarin
ik kan vluchten.
Wanneer het grijs en het grauw
mij tot zorg verplicht
en mij met hun mores tuchten.

Hemelsblauw is houden van.
Is zien door een paar extra liefdesvruchten.
Ik ben die vogel en vlieg uit zonder zucht
om in die luchten te kunnen vluchten.