«»
gaat zonder verenkleed.
Als een aasgier boven een
dorre woestijn bepaalt het
een leven in een nieuw
soort ongelukkig zijn.
Wat de natuur eens gaf
lijkt zo lang geleden.
Een vluchtige blos in bloesem
lijkt inmiddels overleden.
Wat overbleef is een optreden
tussen nieuwe lijnen,
die zich met het leven verbinden
in een vals verschijnen.
Het verschijnt en treedt nog
op met de onnatuurlijke
middelen van het bestaan.
Spiegelt kale schedels met
zonnebrillen die zonsverduisterend
in de weg gaan staan.
Wat de natuur eens gaf
Het lot kaalt;gaat zonder verenkleed.
Als een aasgier boven een
dorre woestijn bepaalt het
een leven in een nieuw
soort ongelukkig zijn.
Wat de natuur eens gaf
lijkt zo lang geleden.
Een vluchtige blos in bloesem
lijkt inmiddels overleden.
Wat overbleef is een optreden
tussen nieuwe lijnen,
die zich met het leven verbinden
in een vals verschijnen.
Het verschijnt en treedt nog
op met de onnatuurlijke
middelen van het bestaan.
Spiegelt kale schedels met
zonnebrillen die zonsverduisterend
in de weg gaan staan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 28-03-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Willem Bernardus TijssenActief sinds: 02-03-2015Informatie bij het gedicht:
Schrijver: Willem B. Tijssen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wat de natuur eens gaf’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]