INLOGGEN
«»

GROEIENDE EINDER

Terwijl de smid het ijzer lustig zwaait,
kijkt hij blij naar zachtgroene hellingen:
glooiende wouden en weiden omringen
heel zijn leven, waarin de verte ronddraait.

De rappe stem van hamer en aambeeld waait
over de heuvels om mee te zingen
met roepende bomen, danst in kringen
onder jong avondrood, dat lokkend laait.

Traag verzinkt het lied uit de smidse, wenkt
de baas, die steeds voortloopt door schemerbos,
verder komt dan ooit, aan de zee staat, en denkt:

't Wijde ruisen vol zwervende purperblos,
dat hetgeen mijn hand baart overal brengt,
houdt mij honkvast als een oude ploegos.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 03-02-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Deze smid is tot nu toe in zijn leven nooit verder geweest dan het dal, waarin hij woont. Op een avond loopt die man over de omringende heuvels en door het bos, ziet voor het eerst de zee, die achter de heuvels begint. Dat uitzicht geeft hem zwerflust, maar hij beseft dat hij op zijn woonplaats is aangewezen, en dat zijn werk ook over zee zal gaan. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘GROEIENDE EINDER’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.