Hun laatste benen

wil melker

hun laatste benen


de kleuren
waren weggemoffeld
in een grijze lucht
die pas aan de einders
lichtjes rafelden

zouden de genen
nog een keer
op hun laatste benen
de ronde doen in een
surplus van overleven

nu alles geven
om in lente de winnaar
te kunnen zijn van de
strijd met elementen
en mededingers pijn

we kennen fluisterende
bloemen het synchrone wiegen
aromatische geuren maar
de magie van prille maagdelijkheid
wint dit voorjaar vast de eerste prijs


wil melker
28/12/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl