Vaak vlamt rood
vaak vlamt rood
ik ben al
een tijdje vergeten
de stenen te raken
hun krachten te voelen
verhalen te horen over
hoe zij ooit werden geboren
ook hier delen zij ongewild
in de spanning van leven
al zijn zij verstild in bewegen
waar steen en glas
versmelten kleuren lijnen
het intense lijden aan elkaar
vaak vlamt rood
de nood van te veel energie
geeft daar haar pijnen bloot
in variaties blauw
snijdt heldere kou
uit ijstijden ons tegemoet
groen noorderlicht is
gestift in brekend zicht
scherft zijn dansende groet
ik hoor het
zachte fluisteren
onder mijn warme handen
wij hebben elkaar gevonden
hun elementaire bronnen
zullen eeuwigheid branden
wil melker
10/10/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-10-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vaak vlamt rood’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.