De weerpalen

Willem Bernardus Tijssen

De weerpalen staan lang
eroderen gedurende een
lang leven. Geduldig en
met gezag wordt aan
stormgang kering gegeven.

Stormwind en beukende
krachten; niets brengt
zo'n weerpaal op andere
gedachten. Roerloos bij
iedere weergang blijft
hij staan. Breekt iedere
weerstand tot aan een orkaan.

Soms ligt iets tijdelijk
even naast hem aan,
dat meekijkt op de golven
in een duaal bestaan.
Een liefde slechts voor tijdelijk,
want weerpalen staan alleen.
Overleven niet het aanpalen,
maar een hart van steen.