«»
uit het hart van hen
die uit je leven zijn
verdwenen.
Schaduwen werden zij
in een steeg die je
nimmer meer bezocht.
Waar geen toekomst
was naast een verleden.
Mensen, gezichten, ze
prikkelen een gevoel
waar je niet meer bij
lijkt te kunnen komen.
Je wilt iets met hen
delen van toen,
maar hoe onbereikbaar
zijn zij geworden als
in voorbije dromen.
Soms meen je gezichten
te herkennen.
Verdwaalde ogen in een
voortgang van de tijd.
Je hart blijkt dan even
met medelijden te kloppen
voor een grijs gezicht in
zijn eigen strijd.
Zoveel ogen uit het hart.
Zoveel ogen al jarenuit het hart van hen
die uit je leven zijn
verdwenen.
Schaduwen werden zij
in een steeg die je
nimmer meer bezocht.
Waar geen toekomst
was naast een verleden.
Mensen, gezichten, ze
prikkelen een gevoel
waar je niet meer bij
lijkt te kunnen komen.
Je wilt iets met hen
delen van toen,
maar hoe onbereikbaar
zijn zij geworden als
in voorbije dromen.
Soms meen je gezichten
te herkennen.
Verdwaalde ogen in een
voortgang van de tijd.
Je hart blijkt dan even
met medelijden te kloppen
voor een grijs gezicht in
zijn eigen strijd.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 22-07-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Willem Bernardus TijssenActief sinds: 02-03-2015Informatie bij het gedicht:
Schrijver: Willem B. Tijssen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zoveel ogen uit het hart.’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]