Terwijl jij, toen was ik

Rosita

We waren in elkaar
intens en zo dichtbij.
Hoorde ik mijn naam daar
zachtjes in mijn oor gefluisterd?
Zag ik iets van geluk daar
op jouw gezicht?
Zo dichtbij
dat ik je niet goed meer lezen kon.
Ingebroken in mijn lichaam
was er zelf bij, moedigde het aan.
Genoot ik,
of genoot jij het meest?
Maakt dat uit,
of niet want het is toch liefde.
Dat gaat wederzijds en
is niet tevreden met alleen twee
innig versmolten lichamen.
Jij denkt niet,
voelt alleen maar mij.
Ik denk teveel
aan de ingewikkeldheid van het leven.
Wat is liefde,
hoe vinden we wat we denken te zoeken.
Ga ik nu te ver,
eis ik nu teveel van het bestaan
of wil ik dat ik iets weet wat tijd nodig heeft om begrepen te worden.
We gaan door
ik wil rennen
maar waarheen dat weet ik ook niet zo goed.
Als alternatief
wil ik eerlijk zijn
en tegen je vertellen wat ik voel.
Dat lukt me nog niet
en daarom lopen mijn ogen vol.
Verman me weer en
verschuil me in het moment.
Het is zoals het is
je bent ergens omdat jouw eigen voeten je daarheen hebben gebracht.
Leef met consequenties
en ervaar de eerlijkheid van je eigen gedachten.
Jij voelde
ik dacht.
Terwijl jij,
was ik.