INLOGGEN
«»

Ik dacht dat ik kon vliegen.

Ik dacht dat ik kon vliegen.
Mat mijzelf vleugels aan van
was. Ik veronderstelde gelijk
Icarus dat er boven meer uitdaging
te beleven viel dan beneden op aarde
tussen het groene gras.

Als een engel met geduld leek
de hemel mijn nieuwe paradijs.
Leek de zon een innige vriendin.
Een warme zoen na het koude grijs.

Helaas moet de hoogmoed vaak zijn
ongelijk bekennen. Valt een engel
vaak terug naar de aarde na een
overmatig klaroen geschal.
Vleugellam ka deze dan nog verder
lopen. In een verzoening met zijn
vrije val.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 30-05-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015Informatie bij het gedicht:

Schrijver: Willem B. Tijssen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ik dacht dat ik kon vliegen.’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.