«»
En de wanhoop op zijn knieën te dwingen
Leer de wereld voor zijn schoonheid te bezingen
En niet alles in die hopeloze wanhoop te verwringen
Leer te leven in het ogenblik, in dat moment
Waarop je als mens het meest levende bent
Verlies jezelf niet in het eeuwige denken
Verlang niet naar wat alleen de dood kan schenken
Maar verheug je op wat je hebt
En wacht geduldig af tot de sterfelijkheid
Je voor niets meer belet
Leer te leven
Leer te genieten van de kleine dingenEn de wanhoop op zijn knieën te dwingen
Leer de wereld voor zijn schoonheid te bezingen
En niet alles in die hopeloze wanhoop te verwringen
Leer te leven in het ogenblik, in dat moment
Waarop je als mens het meest levende bent
Verlies jezelf niet in het eeuwige denken
Verlang niet naar wat alleen de dood kan schenken
Maar verheug je op wat je hebt
En wacht geduldig af tot de sterfelijkheid
Je voor niets meer belet
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 19-05-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
AnonActief sinds: 18-05-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Leer te leven’ van Anon zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]