Er klinken voetstappen op het pad

Willem Bernardus Tijssen

Er klinken voetstappen daar ginder
op het pad. De grindkiezels knisperen
op het ritme van een lang verleden.
Ze spreken de taal die symbool
staat voor de liefde in een hart.
Ze kleuren de oude mentale zwart-wit
beelden in het heden.

Iets van herkenning veert op in de
geest. Die voetstappen zijn de herinnering
van een ooit gedeeld feest.
Slechts in beelden spreekt het verleden de taal
van het verliefde hart. Dat sedertdien nimmer meer
zo'n oprechte liefde had.