Als epiloog

wil melker

als epiloog


ontluisterend
is de klap als er
wordt gezegd dat je niet
meer past in haar bestaan

je valt pardoes
van eigen trap die je
uit vage beelden in
elkaar geknutseld had

de doos met dromen
kan weer dicht
slechts een enkeling
is moeizaam uitgekomen

en dan nog
in het verkeerde licht
want haar gezicht heeft
altijd boekdelen gesproken

het samen leven
heeft zij afgesloten
mij rest als epiloog ik was
een pijl op de verkeerde boog


wil melker
16/07/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl