Niet gemist

Dakoyria

Wie zal mij eigenlijk missen als ik er ooit
niet meer ben?
Ik stel me soms die vraag die ik er wat
weemoedig, neerpen.

Na langere tijd ziek bleek ik nauwelijks
gemist
Een enkeling dan daargelaten die oprecht
naar de reden heeft gegist.

Vrolijk word ik niet van het idee dat het er
totaal niet toe doet
Maar waaraan ontleen ik voor mezelf dan
nog een beetje moed?

Over mijn eigen belangrijk-zijn maak ik
me geen enkele illusie en kan daar prima
mee leven
Maar totaal geen waarde hebbend, toch wel
iets om te gaan beven...

Verlang ik misschien domweg teveel?
Het doet me veel pijn wel wat ik nu toch
nog maar mededeel.

Dakoyria, 2016.