De verwatenheid

Dolf de Jong

Hij had een lege bierkrat genomen
en was naar `t park gegaan
de mensen zouden van zelf komen
als hij daar op ging staan.
om zijn gedichten voor te lezen
want van zijn poëtisch kunnen was hij overtuigd
dus een afgang hoefde hij niet te vrezen
hij zag zich zelf al toegejuicht.

Nu stond hij daar op die lege krat
zijn bundel open geslagen
om heel gevat zijn werken voor te dragen
de mensen luisterderden met een half oor
en liepen dan hoofdschuddend door
een zwerver die op een bankje zat
die kwam nijdig zich beklagen
hij kon dat schreeuwen niet verdragen.

Hij wilde net even zijn ogen sluiten
in alle rust hier buiten.
mismoedig klapte hij zijn bundel dicht
en ging huiswaarts heel gericht
hij wist dat hij goed dichten kon
en ook vernomen uit deskundigen bron
zijn poëzie met voelbaar goede inzicht en zo voort
wordt alleen door echte kenners graag gehoord.
DdJ.