INLOGGEN
«»

Als kleine jongen

Ik was een kleine jongen.
Eigenwijs, die dacht ik heb alle wijsheid in pakt.
Een jongen die veel om zijn vrijheid gaf.
Vrijheid te gaan en staan waar hij wou gaan.
Moeder zei doe dat nou niet.
Vader bemoeide zich niet.
Hij opzoek naar avontuur.
Vol vuur, goeie moed, roekeloos zoals hij was.
Klopte overal aan,
Wou weten hoe het bij een ander was.
Nieuwsgierig, zomaar overal naar binnen liep.
Zei sorry als ik stoor maar bij mij thuis zijn kleuren de muren rood in plaats van okergeel.
Ik wist niet dat het ook zo kon.
De manier van inrichten.
De smaak lijkt me ook wel wat.
Zo weer veder ging.
Bij het volgende huis aanklopte.
Deden ze niet open,
Geraffineerd door het raam wel binnen kwam.
De deur hield je voor hem niet op slot.
Brutaal vroeg hij naar een appel of wat brood.
Zo verbaasd gaf de vrouw de jongen wat eten.
Waarop de man vroeg hoe hij eigenlijk binnen was gekomen.
Onschuldig antwoorde de jongen dat hij eerst aan had geklopt.
Niemand deed open dus via het raam naar binnen klom.
Hij was zo benieuwd.
Ga even zitten zei de vrouw.
Je kunt toch niet zomaar overal naar binnen lopen en doen alsof je er woont.
De jongen begreep niet wat de vrouw bedoelde.
Naïef zei hij, vanbuiten lijken de huizen op elkaar.
Wel hebben ze allemaal een andere vorm.
Er zijn best veel verschillen.
Mijn interesse werd gewekt toen ik zag dat het huis van de buurman van buiten
Bijna exact hetzelfde is als bij ons maar aan de binnen kant heel anders leek te zijn
Als bij ons.
Ik dacht dat zou dan ook wel hetzelfde zijn.
En dans ta je nog wel is versteld hoeveel verschillen je tegen komt.
Dus ik besloot overal een kijkje te nemen.
Zo staan in deze straat allemaal andere huizen, zelfs vanbuiten.
Bij ons zie je meer overeenkomsten.
Hier de bouwjaren ook nog is anders zijn.
Vraagt u zich dan nooit af hoe het komt dat het allemaal anders is gevormd.
Waarom zijn niet alle huizen hetzelfde.
Als alles hetzelfde was ook niet had hoeven kijken naar wat er anders was.
Ik vroeg me gewoon af hoeveel verschillen ik zou vinden.
En u moet niet schrikken maar het zijn er behoorlijk wat hoor.
De vrouw lachte en zei, jonge man.
Niet iedereen vind het ene huis net zo mooi als de ander.
Iedereen vind wat anders mooi, zo kan iedereen kiezen wat hij of zij mooi vind.
Zo mag jij als je groot genoeg bent ook kiezen welk huis jij het mooist vind.
Ook mag je het dan inrichten zoals jij vind dat het eruit moet zien en moet zijn.
Ik vind dat u wel een mooi huis heeft zei de jonge knul.
De vrouw lachte weer, en ik denk, ik weet eigenlijk wel zeker,
Dat jou huis ook vast heel mooi is.
En dat je eigen huis nog mooier zal zijn.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-01-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Verkruissen
Actief sinds: 08-05-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Als kleine jongen’ van Verkruissen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.