INLOGGEN
«»

Een brug te ver



Als verstart stond zij daar, op die brug
met alleen de reling tegen haar rug.
Met ver onder haar de stromende rivier,
vertwijfelt over haar aanwezigheid hier.

De lucht was hemels blauw,
het kolkende water was asgrauw.
Op de brug regeerde het verkeer,
daar reed het volle leven heen en weer.

Niets meer had zij om nog om te geven,
zij zag de zin niet meer van `t leven.
Hoe hard zij er ook tegen knokte,
het was het water dat haar lokte.

Toen nam zij afscheid van het leven,
maar ongemerkt was het maar voor even.
Zij viel niet in `t water, maar in `t zand.
Ze was in het ruim van een zandschip beland.

Een zandschip met een jonge vrijgezelle schipper.
Die dacht, wat valt daar nu in mijn klipper.
Hij rende, door angstgevoelens overmant,
naar het meisje in het rulle zand.

Verbijsterd keek hij haar aan.
Zij was zojuist gaan staan.
De schipper nam haar hand
en trok haar uit het zand.

In de stuurhut kwam zij op verhaal.
De schipper was heel joviaal.
Plots kreeg`t leven voor haar weer zin,
zij zag opeens een nieuw begin.

Zij is aan boord gebleven,
om met de schipper verder te leven.
Hij liet zijn misthoorn schallen
voor zijn bruid, die uit de hemel was komen vallen.
DdJ.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-01-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dolf de Jong
Actief sinds: 26-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een brug te ver’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.