«»
Ik kon niks zien.
Maar in de loop der jaren hebben mijn ogen zich aan gepast.
En nu kan ik zien in de duisternis.
Ik kan nu zien dat mensen veel menselijke interacties neppen.
Maar ik heb het gevoel dat ik ze allemaal fake.
Ik ben der ook steeds beter in geworden door de jaren hen.
Dat is mijn last denk ik.
Duisternis
Ik leef al lange tijd in de duisternis van mijn ziel.Ik kon niks zien.
Maar in de loop der jaren hebben mijn ogen zich aan gepast.
En nu kan ik zien in de duisternis.
Ik kan nu zien dat mensen veel menselijke interacties neppen.
Maar ik heb het gevoel dat ik ze allemaal fake.
Ik ben der ook steeds beter in geworden door de jaren hen.
Dat is mijn last denk ik.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-11-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
luiehondActief sinds: 21-04-2014Informatie bij het gedicht:
(c)TFJ Kuipers Bron:http://luiehond69.blogspot.nl Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Duisternis’ van luiehond zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]