«»
en de rust voelbaar koerst naar de kern in mij
buigen mijn gevoelens die wentelen door mijn lijf.
Mijn gebaar is een eerbetoon in de openbaring
van een leven wat we samen hebben opgebouwd
nu dat ik de schaduwkant zie door de verduistering.
Alleen de nieuwe maan die het daglicht niet kent
maar wel de euforie van vernieuwing verzend
naar mijn brein voor een kostbaar fragment.
Het avondlicht dat de hartstocht accentueert
en de nacht verzacht die mijn droom omarmt
blijft er de molton die mijn emotie absorbeert.
De maan
Wanneer de maan zichtbaar op toneel verschijnten de rust voelbaar koerst naar de kern in mij
buigen mijn gevoelens die wentelen door mijn lijf.
Mijn gebaar is een eerbetoon in de openbaring
van een leven wat we samen hebben opgebouwd
nu dat ik de schaduwkant zie door de verduistering.
Alleen de nieuwe maan die het daglicht niet kent
maar wel de euforie van vernieuwing verzend
naar mijn brein voor een kostbaar fragment.
Het avondlicht dat de hartstocht accentueert
en de nacht verzacht die mijn droom omarmt
blijft er de molton die mijn emotie absorbeert.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 17-10-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
AlexanderActief sinds: 15-07-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De maan’ van Alexander zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]