Verloren lente

Pauline Jansen

Verloren lente

helder, ongebroken witte bloesem
vult de lucht
zoals de zoete geur
van het kleine kind
kwetsbaar zachte kleuren
dwarrelen omlaag als lentesneeuw

wanneer lente zomer wordt
het kind vult de lucht
met lachen en huilen
vallen, opstaan en verder gaan
volle kleuren groen
zelfstandig en stevig
trotseren hete zomerzon

schemerend breekt de nacht
van de herfst aan
ik kijk terug
naar hoe de lente begon
onschuldig
met een enkele knop
zachtgroen blad

ik ben niet meer
dat kleine kind
dat vroege vlinders volgt
van bloem naar bloem