Ik tuur over de zee in de oneindigheid

Mathilda van Bentum-Hofker

Ik tuur over de zee in de oneindigheid,
Zoekend langs de horizon naar jouw.
De zon glinstert in gouden stralen,
Verdampt nevel en het tere morgendauw.
De bloemen richten zich naar de hemel op,
Het ontroerd mij zo dat ik mijn handen vouw.
In dank aan HEM en bid of hij haar teder groet.
Ik kijk naar de hemel en glimlach ondanks mijn rouw.
Ik luister naar de wind, die zachtjes fluistert,
Iets over berusting, och waar vind ik dat nou?