«»
lach ik, dan weet geen mens waarom
want ik leef als in een gesloten vuist
waar geen sterveling doorheen kan zien
ik zelf gluur door de kieren naar buiten
zie dan van andere hun gesloten vuisten
met daar binnen iemand die lacht en huilt
net als ik, maar begrip of troost, och nee,
dat zullen wij elkaar niet kunnen geven
wij blijven eenzame vreemden voor elkaar
in de koele saamhorigheid van het leven.
Als ik huil zal niemand mijn tranen zien
Als ik huil zal niemand mijn tranen zienlach ik, dan weet geen mens waarom
want ik leef als in een gesloten vuist
waar geen sterveling doorheen kan zien
ik zelf gluur door de kieren naar buiten
zie dan van andere hun gesloten vuisten
met daar binnen iemand die lacht en huilt
net als ik, maar begrip of troost, och nee,
dat zullen wij elkaar niet kunnen geven
wij blijven eenzame vreemden voor elkaar
in de koele saamhorigheid van het leven.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-08-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Mathilda van Bentum-HofkerActief sinds: 27-05-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Als ik huil zal niemand mijn tranen zien’ van Mathilda van Bentum-Hofker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]