De bodem ketste
handenvol
heb jij gegeven
aan ieder die dat vroeg
je bron
leek onuitputtelijk
omdat jij steeds dieper groef
totdat
de bodem ketste
jij wat restte gaf
je laatste lach
pas na het breken
groeide stukjes eigen leven
een eerste lente
onervaren nog in geur
maar wel jouw vorm en kleur
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 28-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De bodem ketste’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.