Glazen beelden tollen
ik blaas glas tot scherven
die venijnig openhalen wat eens was
in het gerinkel van herinnering
meet volume
van het gas dat glas doet bollen
in de ruimte die jij gaf
glazen beelden tollen
draaien sokkels in vernieling
knappen als een ruit
ik pas niet
in de transparante tolerantie
en breek uit
geef mij de hel
de geilheid van de stoeipoes
kerels met verhitte koppen
daar louter ik begeren
leef me in uit hete lust
passie om het uiterste te leren
wonden boeien in het
pijnlijk schroeien tot op het bot
waarom gaat alles steeds kapot
ik lijd aan leven in het
spelen met de dood alleen
de pijn maakt me nog groot
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Glazen beelden tollen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.