«»
sterren buitelen
en vallen strepen
je wens
graveert verlangen
in een koele nacht
je gaat toch niet verdwalen
in het donker als het
licht wordt in je hoofd
je hebt gekozen
maakt je passen veel te groot
omdat je bang bent voor de schaduw
zie je balanceren op de rand
de blauwe bovenkant
van eindeloze diepte
ik heb geen zorgen over jou
je lopen is wat onbeholpen maar
je bent nu voor het eerst jezelf trouw
de wereld opent zich opnieuw
heel pril ontluikt je tweede leven
ik heb je onbewust mezelf gegeven
De blauwe bovenkant
de maan is uitsterren buitelen
en vallen strepen
je wens
graveert verlangen
in een koele nacht
je gaat toch niet verdwalen
in het donker als het
licht wordt in je hoofd
je hebt gekozen
maakt je passen veel te groot
omdat je bang bent voor de schaduw
zie je balanceren op de rand
de blauwe bovenkant
van eindeloze diepte
ik heb geen zorgen over jou
je lopen is wat onbeholpen maar
je bent nu voor het eerst jezelf trouw
de wereld opent zich opnieuw
heel pril ontluikt je tweede leven
ik heb je onbewust mezelf gegeven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 23-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De blauwe bovenkant’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]