Wolkte licht
ze verschoot
wolkte licht
haar donkere ogen
golfde brekend
door een zee
vol emoties
strandde op
basalte hardheid
van mannelijke trots
onbespreekbaar
in traditie buigt
hij nooit de harde kop
maar in het zwijgen
speelt zij zijn muziek
neigt als hij verkiest
windt hem weerloos
om haar zachte vingers
tot hij doet wat zij gebiedt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Wolkte licht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.