Vervliegt uit blote lijven

wil melker

de leegte van een jaar
legt stilte af in zwijgen
warmte die genoten is
vervliegt uit blote lijven

ik schrijf omdat ik blijven wil
woorden maken het verschil
in draden met de werkelijkheid
ze schrijven mijn realiteit

mijn leven lost zich op
in een reëel afwezig zijn
een existeren op de rand
balanceren boven het ravijn

de tekst als lijn
die zomaar kan verdwijnen
zwevend in de verte lokt
je gokt de goede koers

maar in gedachten ben je
al geplet op harde rotsen
lawines kosten koppen
de stenen rollen nog