Pijn polijsten

wil melker

de hoekigheid
verbaast me steeds
het blauwzwarte basalt
scherpe kanten krassen
wonden in mijn hand

ik sjouw dat brok
waardoor mijn leven stokt
steeds met me mee
nooit ben ik vrij
er zit een steen in mij

heb getracht zijn
hoekigheden te verzachten
weerbarstigheid raak ik niet kwijt
de natuur geeft het figuur
tijd zorgt dat de vorm gedijt

ik hoef de trekken niet te schuren
die getekend zijn in mijn gezicht
pijn polijsten zal nog jaren duren
ik hak mijn leven in vooruitgang
zodat de angst er beter uit kan