Bloot zonder vleugels
barsten bederven
mijn zicht door het glas
breken die tunnel
vernietig de pas die
me scheidt van het leven
ik ben het spiegelen zat
vloekt naar het beeld
dat spontaan
de weerkaatsing kraakt
en mij in schaduw verlaat
weg alle spinsels en draden
die mij steeds weer verraden
stop de verzinsels
kom dichterbij ik warm me
voor het eerst in mijn leven
kaal zonder kleur
bloot zonder vleugels
ontvang ik de zon
voel ik zijn stralen nooit
zal ik ooit meer verdwalen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bloot zonder vleugels’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.