Mistig was je lach
mag ik zacht
met wolken wuiven
de zon toejuichen
en de wind bedanken
voor de koude nacht
heb op je gewacht
nog mistig was
je lach de wegen
waren glad maar
jij kende het pad
ik wolkte wuiven
zag de morgenstond
voor buien buigen
het eerste juichen
van de rode zon
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mistig was je lach’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.