Mijn mozaïek
ik legde de stenen
in koesterend vertrouwen
we groeiden in van elkaar houden
ouders bepaalden mijn mozaïek
toch zijn hun kleuren
nooit echt de mijne geworden
in confronteren ging ik al
snel de andere nuances proberen
zwoegde in voegen
om toch hun patronen te volgen
was recalcitrant en verbolgen
koos ik uiteindelijk mijn kant
ontdek nog steeds nieuwe
kleuren en van voegen
wil ik niets weten omdat alle
patronen bij mij steeds weer breken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 22-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn mozaïek’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.