Zij stroomden genade
ik telde omarmde ze
zij stroomden genade
beschenen mijn handen
met cirkels vol warmte
balancerend langs lijnen
op een tocht zonder einde
een lantaarnpaal
verder viel licht
kapot op de grond
bomen droegen
meer schaduw van
struiken zonder houvast
een merel ontwaakte
aangeschoten door herrie
van de zuipschuitenferry
begon tegen donker te fluiten
de roes was nog binnen maar de
kater sprong snel al naar buiten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zij stroomden genade’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.