Een provoceren
daar waar aarde
voeten voelde
de tafel en stoelen
een rustplaats tijdens
de lunch bedoelden
voelden handen onderdeks
elkaar in vinden
een knie de zijkant
van het been met
zachte streling een
kneepje heel gemeen
en dan die ogen ja
zelfs de ober kon
het nog niet geloven
in zijn passeren
werd het proberen
een provoceren tot
hoever we konden gaan
bracht traag bananensplit
wij haalden zacht de handen
boven beloofden hem een goede tip
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een provoceren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.