«»
leven van handen
die niet geven
waarvan de borsten
zijn verschrompeld en
de schoot is uitgedroogd
nog ongeboren
zijn talenten die blind
zichzelf niet herkennen
waarvan de kern bevroren
is in middelmatigheid
van winters alle dag
maar leven kent geen tijd
jouw handen dragen die gaven
geven ons de eeuwigheid
De schoot is uitgedroogd
soms draag ikleven van handen
die niet geven
waarvan de borsten
zijn verschrompeld en
de schoot is uitgedroogd
nog ongeboren
zijn talenten die blind
zichzelf niet herkennen
waarvan de kern bevroren
is in middelmatigheid
van winters alle dag
maar leven kent geen tijd
jouw handen dragen die gaven
geven ons de eeuwigheid
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 20-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De schoot is uitgedroogd’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]