«»
ik heb rotsen geopend
met veel dynamiet maar
jou echt gevonden
heb ik nog niet
zag wel je kleuren
voelde in aders
de weg naar spelonken
proefde je geuren in
een ondergronds meer
je zwavelde licht
borrelde warmte en liefde
op het eerste gezicht
in die intieme omhelzing
ben ik bijna gestikt
jij liet me duiken
en wees me de weg
langs de fuiken van dood
ik adem weer leven
ben terug uit de goot
Je zwavelde licht
de stenen zijn zwaarik heb rotsen geopend
met veel dynamiet maar
jou echt gevonden
heb ik nog niet
zag wel je kleuren
voelde in aders
de weg naar spelonken
proefde je geuren in
een ondergronds meer
je zwavelde licht
borrelde warmte en liefde
op het eerste gezicht
in die intieme omhelzing
ben ik bijna gestikt
jij liet me duiken
en wees me de weg
langs de fuiken van dood
ik adem weer leven
ben terug uit de goot
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 19-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Je zwavelde licht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]