Violen strijken zachtjes neer

wil melker

speel muziek
in het klankbord van je ogen
verwonderd zing je van verdriet
voor het applaus
heb ik te lang gebogen

hoog zet ik de tonen aan
in ijlte van verlangen
met grote koren
laat ik mijn emoties gaan
je blikken blijven aan me hangen

bassen dreunen hun refrein
in ritme van de paring
genot is stil doet pijn
passie wint we delen
weer een hemelse ervaring

violen strijken zachtjes neer
verkoelen hete lijven
dan schallen de bazuinen weer
de wereld zetten we nu af
kiezen eigen paradijzen