Valkuilen de relatie

wil melker

ze praatte
ik verstond haar niet
zag de mond
een slangenkuil
waar ongedierte
welig voedsel vond

spinnen in
hun dodelijk web
de strontvlieg
in alarmkleur
een pissebed
laag bij de grond

ze ademde
de geur van hel
sproeide vuur
in dubbelzijdig
blussen ja
ik ken haar wel

wilde sussen
was te snel
nog niet uitgeraasd
kreeg ik de volle laag
tot in de derde graad
heb ik haar toen genomen

haar woorden
glijden zacht
valkuilen de relatie
ik leef nog bij haar gratie
en wacht de woeste
honger maar gelaten af