INLOGGEN
«»

Uit vette klei

wil de horizon voorbij
maar ben getogen uit vette klei
die veel te vaak verdronken is


ze zuigt me terug
als ik ontstijgen wil de wortels
lam de stam weer te beschonken is


dan wuiven slechts mijn bladeren
door geestrijk vocht dat in het sap
van aderen verruiming en vergeten zocht

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Uit vette klei’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.