INLOGGEN
«»

Speelt geraamte

je lacht tanden bloot
en langs je kaken
laait het hellevuur
kraait uit een
verdoemde schoot
je eerste uur

trapt de hemel
in het aardse slijk
brandt emoties af
speelt geraamte
met je eigen lijk
in de hel van vel

slechts een handvol
dorre zielen siert
je droef bestaan
want je ego blaast
slechts echo’s kan
dit leven niet meer aan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Speelt geraamte’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.