De vlekken rode wijn

wil melker

mijn flat is leger voor dan achter
van binnen kaal ramen vol met zicht
deuren openen in kraken hun verhalen
nog onvertaalbaar in het nieuwe licht

de voordeur piept welkom of kreunt donder op
ik sluit niets uit de sloten zijn te vaak gebruikt
en luister naar de schaduw in de kamers
een vergeten muur schrijft behangloos zijn geschiedenis

ik lees niet meer de vlekken rode wijn
geef geen oordeel over scheuren
laat gewoon de barsten over stukjes leven treuren

zie jij de angst zie jij het uitzicht verte nog beloven
scherven zijn geruimd de rotzooi is verdwenen
mijn flat mijn thuis ga ik daar nou echt leven