Licht is mijn bestaan

wil melker

ik was erbij
toen hij de wereld schiep
ik heb me er niet in verdiept
of hij er eerder was dan wij


hij stak de zon aan
tussen maan en sterren
ik schrok en zocht vergetelheid
licht wilde mij kwijt


ik donker in de liefde
hang zwaar aan stil verdriet
een lichte zijde heb ik niet
wel zorgen over morgen


duister heeft mijn licht begrepen
geeft mijn donkerte bestaan
altijd worden ogen toegeknepen
als het licht mij doet vergaan