«»
handen die me raken
ze schreeuwen
ogen dwingen me
mezelf kleiner te gaan maken
ze kijken door me heen
ik kan ze niet meer voelen
alleen hun stilte hoor ik nog
warmte en mijn hart zijn weg
ik zie alleen die smoelen
handen hebben overal
hun vingers neer gezet
mijn haar op huid en genen
mijn dromen hebben ze bezet
hun afdrukken zijn overal verschenen
ze grijpen in verkoesteren
wat anders is tot abnormaal
jatten ieder stukje eigenheid
chanteren met bedreigend zijn
en iedereen laat ze begaan
Hun stilte hoor ik nog
gezichten om me heenhanden die me raken
ze schreeuwen
ogen dwingen me
mezelf kleiner te gaan maken
ze kijken door me heen
ik kan ze niet meer voelen
alleen hun stilte hoor ik nog
warmte en mijn hart zijn weg
ik zie alleen die smoelen
handen hebben overal
hun vingers neer gezet
mijn haar op huid en genen
mijn dromen hebben ze bezet
hun afdrukken zijn overal verschenen
ze grijpen in verkoesteren
wat anders is tot abnormaal
jatten ieder stukje eigenheid
chanteren met bedreigend zijn
en iedereen laat ze begaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 14-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Hun stilte hoor ik nog’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]