handjes van hout
scheef weggezakt
voor de pc verdwijnt
de echte wereld
neemt me mee
we gaan weer koppie
onder in de virtuele zee
zien maskers
die gezichten zijn
touwtjes die ze trekken
handjes van hout
een enkeling van porselein
het lichaam kan verrekken
ze spelen het spel
van doden en vermisten
mensen koud als ijs die
liefde en de goot verwensen
hun levens zijn zo groot
geen dood kan ze begrenzen
mijn rug brengt mij
weer terug in ongemak
ik kap ermee zet
vlug mijn masker af
strompel naar benee
tevree slaap ik voor de tv
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘handjes van hout’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.