zwartgrijs kil neergezet
een potloodstreep
zwartgrijs
kil neergezet
verstild zijn lot
van de vluchteling
hij wordt het land
snel uitgezet
bezittingloos
was hij vertrokken
idealen als bagage
familiebanden
brandend in zijn hart
zijn toekomst werd
weer wit is al dat zwart
de aankomst
in het nieuwe land
was overweldigend
men kende al zijn naam
de vrijheid om
te gaan en staan
voelde verfrissend aan
vrij maar wel
om acht uur
in het opvanghuis
de vreemde blikken
van de mensen prikten
hun ogen dachten
je hoort hier niet thuis
vrij als niemand je verstaat
als je niet deel mag nemen
aan het leven om je heen
begint vrijheid te vervagen
onzekerheid te knagen
geborgenheid verdwijnt
en wantrouwen verschijnt
daar sta je weer alleen
met de wereld om je heen
geen kant kunt je meer op
bij teruggaan wacht de strop
is alles dan voor niets geweest
een potloodstreep
zwartgrijs zo weggeveegd
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zwartgrijs kil neergezet’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.