maar op kaal beton

wil melker

ik stripte het behang
op ieder laag
die ik af nam
zag ik jouw schaduw

de eersten waren
fel gekleurd
contrasten grof
en scherp getekend

in confrontatie
schreef herinnering
voortschrijdende emancipatie
het was jouw eerste vrij begin

de lagen later
hadden weer het
zacht désign de wil
om bij elkaar te zijn

maar op het kaal beton
was je weer grijs
daar waar jij ooit begon
en ik steeds toegaf aan je eis

voor mij nooit meer behang
ik meng de kleuren van de dag
ieder leeft op eigen benen
met een gezamenlijk belang