stijf staand van gebeden

wil melker

ik zag ze staan
ogen hemelwaarts
schouders rondjes afgezakt
afgegleden in een buig of barst

bot de koppen
op de dikke nek
met starheid ingebed
stijf staand van gebeden

vingers friemelen aan het kruis
meiden dromen schurkend
over duivels ongerechtigheden
graag verdwalend in Gods huis

handen graaien zacht in wit
en rond, beesten smakken mond
en lippen in een donker lusten
hijgend rusten tegen schemerstond

grauw klaart even op
genaaid is weer het leven
botheid heeft de schijt aan twijfels
en gaat af boert goed in eigen weten