«»
ben ik opgestaan
heb de opera laten zitten
hun zang en dans kwam
in het steen dat
slaven mochten bikken
die vollemaanse nacht
kende geen einde
ik zeilde overgoten
uit en laveerde
adriatisch op het
scherp van de partijen
ik zag
hun werelden
in tal van zeeën
legde aan op kusten
die separistisch om
toeristen vreeën
ankerde de bosporus
waar cerberus zijn
tweelinghonden riep en
charon zei de styx is
te ondiep en ik omkeerde
het leven is me veel te lief
die vollemaanse nacht
in veronaben ik opgestaan
heb de opera laten zitten
hun zang en dans kwam
in het steen dat
slaven mochten bikken
die vollemaanse nacht
kende geen einde
ik zeilde overgoten
uit en laveerde
adriatisch op het
scherp van de partijen
ik zag
hun werelden
in tal van zeeën
legde aan op kusten
die separistisch om
toeristen vreeën
ankerde de bosporus
waar cerberus zijn
tweelinghonden riep en
charon zei de styx is
te ondiep en ik omkeerde
het leven is me veel te lief
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 13-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘die vollemaanse nacht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]