je schouder vlamt
je klimt met mij
je schouder vlamt
als ik mijn vleugels spreid
en jij de stenen mijdt
die achter ons
het pad markeren
soms lost er een
en slaat herinneringen stuk
in een lawine van gedachten
geen afgrond vangt
jouw blikken meer
weidsheid doet je ogen zeer
de wereld vlakt
tot mogelijkheden in
een maagdelijk opnieuw betreden
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 13-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘je schouder vlamt’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.