«»
vlocht ik
tot mijn matje kleur
deeltjes van een ander
die pasten
bij mijn geur
ze leerden
me het leven vooral
hoe ik moest geven
wie ben ik nou
is er niet méér te wensen dan de
kleur en geur van andere mensen
ben ik zelf niets
de schaduw slechts van anderen
doe ik vandaag nog iets
hoe ik moest geven
stukjes levenvlocht ik
tot mijn matje kleur
deeltjes van een ander
die pasten
bij mijn geur
ze leerden
me het leven vooral
hoe ik moest geven
wie ben ik nou
is er niet méér te wensen dan de
kleur en geur van andere mensen
ben ik zelf niets
de schaduw slechts van anderen
doe ik vandaag nog iets
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 13-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘hoe ik moest geven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]